در جمع طلاب خواهر بافقی برگزار شد:

نشست سیاسی زنان انقلابی

نشست سیاسی زنان انقلابی با سخنرای طیبه خبازیان از اساتید مدرسه علمیه الزهرا(س) شهرستان بافق در جمع طلاب خواهر برگزار شد.

در این نشست طیبه خبازیان ضمن گرامیداشت ایام الله دهه فجر و نقش زنان مسلمان در پیروزی انقلاب اسلامی گفت: زنان تاریخ معاصر ایران را می توان به سه دسته تقسیم کرد؛ زنان درباری، زنان روشنفکر و عموم زنان مسلمان، که زنان درباری، به علت برخورداری از ثروت و قدرت، از خود، زیاد گفته اند و یا این که دیگران، بسیار درباره آنان سخن رانده اند. زنان روشنفکر هم به دلیل بهره مندی از سواد و استفاده از رسانه و کتاب و نیز به جهت حمایت شرق و غرب از آنان، بیش از اندازه توصیف و معرفی شده اند؛ اما در مورد عموم زنان مسلمان، به جز کلی گویی، چیزی نمی یابیم؛ در حالی که بار اصلی نهضت های ضداستبدادی و ضداستعماری، بر دوش آنان بوده است.

وی افزود: در تظاهرات خیابانی، زنان، فرزندان خردسال خود را به سینه می فشردند و بدون ترس از تانک، توپ و مسلسل، به میدان مبارزه می آمدند. آنها حتی جلسات سیاسی برپا می کردند که تعداد این جلسات سیاسی، در شهرهای مختلف، کم نبود. از این رو، نقش آنان در نهضت امام خمینی، بسیار ارزنده بود. امام درباره آنان فرمود: «زنان در این نهضت پیش قدم بودند»

این استاد حوزه اظهار کرد:  مهم ترین دلیل حضور مستمر و همه جانبه زنان، به تحولی برمی گردد که اندیشه های امام درباره آنها پدید آورد.امام خمینی درباره زنان و فعالیت های سیاسی اجتماعی آنان، همانند دیگر عرصه ها، نگرشی جدید عرضه کرد. در این نگرش، زن، مظهر تحقق آمال بشر است و از دامن او، مرد به معراج می رود. از این رو، زن، انسان ساز است و اگر زن های انسان ساز از ملت گرفته شوند، ملت ها با شکست و انحطاط مواجه می شوند.

خبازیان گفت: اصولاً سعادت و شقاوت کشورها، وابسته به زن است؛ زن خوب، سعادت و زن بد، شقاوت را به همراه می آورد. علاوه بر این، خانه و خانواده و دامن مادر، بزرگ ترین مدرسه ای است که انسان در آن تربیت می شود. با این وصف، امام خمینی بر واجب بودن حضور سیاسی - اجتماعی زنان، پای می فشرد و در این راه، حتی اجازه شوهر را برای فعالیت های اجتماعی آنان لازم نمی شمرد.

خبازیان افزود: نگرش الهی امام خمینی به زنان، باعث شد تا قشر جدیدی از زنان در عرصه سیاست و اجتماع شکل گیرد و به تدریج، مرز خود را از دیگر زنان، جدا سازد. این زنان، نه تابعی از الگوی زن مدرن غرب گرای مورد حمایت رژیم بودند و نه پیرو الگوی زن سنتی که اغلب، خانه نشین و بی تفاوت به امور اجتماعی و سیاسی بودند؛ بلکه قشر جدیدی بودند که در عین تعلق به هر دو الگو، بر آنها منطبق نبودند.