خدایا بار دگر ماه رحمت خود را نازل کردی بر بنده ات بر بنده حقیرت باز تشنگی، باز گرسنگی، باز عطش، باز حرص و ولع، باز انتظار، باز اذان، باز سحر، باز… و هر سال که می گذر بسیار تشته تر ، گرسنه تر، حریص تر ، منتظرتر و … از سال قبل. بسیار تشنه ام اما نه تشنه آب که بنوشم؛ بلکه تشنه آب زلال شناخت وجود لایتناهی توام که در سراسر وجودم جاری گردد و روحم را جلا بخشد. بسیار گرسته ام ، اما نه آنکه غذای دنیوی را انباشته کنم در وجودم؛ بلکه می خواهم سیر گردم با عبادت به درگاه تو و عنایت ابدی تو. بسیار منتظرم اما منتظر کرامت حضرت دوست و ظهور منجی او. اذان و سحر را می خواهم برای قربت به تو. پس نظر کن به من ای یکتای جهان. و ببخش من را که فقط یک بنده حقیر و نیازمند رحمت توام